Auteur: admin

Naar jaarlijkse gewoonte houdt de kerk aan de Leie haar opendeurdag met eetgebeuren. Deze keer hebben we voor een echt Gents gerecht gekozen namelijk; Gentse Waterzooi. Nieuw is dat er ook een begeleide Reformatiewandeling in Gent gehouden zal worden. Het is gewenst om u in te schrijven voor het eten, dat kan via een e-mail naar gkveetfestijn@hotmail.com.
Wij verwelkomen u graag!

Deze dagen, een week voor de gemeenteraadsverkiezingen, is dat aan de orde in België. Voor sommigen is de keuze duidelijk al gemaakt, een traditionele of een nieuwe keuze, sommigen twijfelen en anderen vinden het weinig belangrijk. Dat laatste is spijtig te noemen, want niet overal in de wereld is het mogelijk om een persoonlijke stem uit te brengen. Soms is zelfs niet toegestaan om te denken zoals je wil, of ten minste niet om daar uitdrukking aan te geven. En in heel wat landen ben je niet vrij om een andere godsdienst aan te hangen dan voorgeschreven door de regering of is de druk van de anders gelovigen om je heen zo groot, dat je gezin het op velerlei manieren moet ontgelden of zelfs verjaagd wordt.
Wij bevinden ons hier dus in een comfortabele positie wat die vrijheid betreft.

Dat is een hele rijkdom en die kwam er niet zonder offers en strijd door onze voorouders. Daar mogen wij de Heer dan ook dankbaar voor zijn dat er in ons land mogelijkheden zijn, zowel om je stem uit te brengen als om je kandidaat te stellen. Die mogelijkheden, zelfs al vinden wij ze niet toereikend of altijd te kort schietend, ze zijn een kostbaar goed. Vooral de ouderen onder ons weten dat het zomaar van de ene op de andere dag kan veranderen, het is immers toch minder dan een eeuw geleden dat er twee maal een wereldoorlog uitbrak! Het loont de moeite om waakzaam te zijn over hoe er bestuurd wordt. Daaruit volgt ook dat een stem uitbrengen een zekere verantwoordelijkheid vraagt en minstens een klein onderzoek waard is naar politieke standpunten en programmapunten van partijen en of personen. “Onderzoek alles, behoud het goede en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet.” schrijft ook Paulus aan de Tessalonicenzen 5.

Hoewel het niet zo gemakkelijk is om duidelijke informatie te vinden, vele thema’s zijn gemeenschappelijk en alleen in lichtjes gevarieerde omschrijvingen weergegeven. Straks als de stemmen geteld zullen zijn, samenwerkingsverbanden of niet, zal er samengewerkt moeten worden, er zullen ook compromissen gesloten worden…
Gebed is meer dan nodig om een goede stem uit te brengen, om een goed bestuur te krijgen. Een bestuur dat zich inzet om zo rechtvaardig mogelijk te besturen, waar het verdrukken van groepen of zwakkeren geen kans krijgt en waar geen vreemdelingen haat of angst heerst.

Gebed is ook nodig opdat ‘christenen’ die zich willen inzetten een kans krijgen en vooral dat zij zich herinneren wiens naam ze dragen.
“Op die dag komt hij om te worden geprezen door al de zijnen, om te worden geëerd door allen die tot geloof gekomen zijn – ook door u, want u hebt ons getuigenis aangenomen. Daarom bidden wij altijd dat onze God u deze roeping in ere doet houden, dat hij u door zijn kracht de vaste wil geeft het goede te doen en u door uw geloof al het mogelijke tot stand laat brengen. Dan zal door de genade van onze God en van de Heer Jezus Christus de naam van onze Heer Jezus door u geprezen worden, en u door hem.” 2Tessalonicenzen 1:10-12
Dan kunnen wij over hen met Paulus volmondig meezeggen: “Uw gehoorzaamheid is overal bekend geworden; ik ben dus vol blijdschap over u en zou graag zien dat u de wijsheid hebt om het goede te doen en dat u standhoudt tegen het kwaad.” Romeinen 16:19

Een grote lijn die je in alle Bijbelboeken terugvindt, misschien al bij eerste lezing of misschien pas na herhaaldelijke lezing, – want er is veel dat je kan treffen in de bijbel – is: “barmhartigheid”, één van de grote eigenschappen van onze God.
In de bijbel kan je op velerlei manieren en in allerlei toonaarden lezen over het medeleven, het geduld, de vergevingsgezindheid van God, over de redding die God geeft, ondanks de ergernisgevende daden van de mens, van Gods volk. Kortom over Gods genade, die Hij in zijn grote liefde, betoont aan mensen. Je leest er over, de hele geschiedenis door, in alle Bijbelboeken.

Het begint al in het eerste bijbelboek na de ongehoorzaamheid van de mens. Anders dan gewoonlijk, heeft de mens zich verstopt voor de avondwandeling met God. Alsof dat mogelijk zou zijn (!) maar het drukt heel juist uit hoe de mens er in zijn hart aan toe is na de zonde! Toch wil God graag wandelen met de mens en roept hem: “Waar ben je?”. Alhoewel God duidelijk maakt dat je Hem niet om de tuin kunt leiden: “Heb je soms gegeten van de boom waarvan ik je verboden had te eten?”, toch God vraagt om uitleg; “Wie heeft je vertelt dat je naakt bent?…Waarom heb je dat gedaan?”. Is het niet precies wat een vader zou doen, als zoon of dochter lief het bont gemaakt heeft? De gevolgen van onze daden blijven, maar God is barmhartig en Hij maakte kleding voor Adam en Eva en zorgt dat we niet voor altijd in die toestand moeten blijven. Hij jaagt de mens en zijn vrouw weg uit de tuin van Eden, weg van de levensboom. En in hoofdstuk 3 vers 15 mogen we al iets bespeuren van zijn Goddelijke genadeplan. Tegen de slang zegt God: dat er vijandschap zal zijn tussen hem en de mens. Ja, de slang zal de mens in de hiel bijten, -veel kwaad doen- maar de nakomeling van de mens, zal de kop van de slang vermorzelen, dat is definitief! Dat is wat Christus voor ons deed, door Zijn lijden en verrijzenis overwon Hij de macht van de dood. Daarmee werd de satan overwonnen en dus het kwaad want alles wat hij doet leidt immers naar de dood, dat zagen we al in de tuin van Eden.

Nog een daad van Gods barmhartigheid ontving de mens via Mozes, in de vorm van duidelijke richtlijnen hoe het leven goed geleefd kan worden. Ook door de profeten, die werden door God opgedragen om de mensen te waarschuwen. Opdat Zijn mensen zouden stoppen met het nalopen van heidense volken en verafgoden van goden die geen goden zijn. Opdat ze zouden ophouden met het onschuldig bloedvergieten, het verdrukken van armen, vreemdelingen, weduwen en wezen.
In de psalmen worden Gods barmhartigheid, het verlangen van de mens naar Gods recht en de menselijke onmacht dikwijls als hartekreten uitgeroepen naar God of wordt Gods grootheid en Zijn gerechtigheid, die de mens mag ervaren, vreugdevol uitgezongen.
En dan zijn daar eindelijk de evangeliën, die beschrijven hoe Gods belofte werkelijkheid geworden is; de Barmhartige zelf werd mens, Jezus van Nazareth. “‘Als God uw Vader was,’ zei Jezus tegen hen, ‘zou u mij liefhebben, want ik ben bij God vandaan gekomen toen ik hiernaartoe kwam. Ik ben niet namens mezelf gekomen, maar hij heeft mij gezonden.” (Joh. 8:42 ) Hij leefde ons voor, hoe God het oorspronkelijk met de mens begrepen had; leven dicht bij Zijn schepper, in vriendschap. In Zijn grote barmhartigheid verrichtte Hij vele tekenen en wonderen, onderrichtte Hij de mensen drie jaar lang, opdat hun de ogen open zouden gaan.
Nadat Hij verrezen was verscheen Hij meerdere malen aan zijn leerlingen en at zelfs met hen, de kleingelovigheid van mensen kennende. Want welke mens kan echt iets begrijpen van de kracht van Gods liefde? Kracht die zelfs de allesvernietigende dood overwon! Hoewel Zijn discipelen Hem in Zijn nood in de steek hadden gelaten, zorgde Hij ervoor dat ze in hun nood samenkwamen en Zijn Geest ontvingen. In diezelfde barmhartigheid blijft Zijn Geest met ons, tot aan het einde van de tijd.
Dat God zo barmhartig is moet iedereen horen toch? Daarom werd ik zo getroffen door het openingswoord van onze oudste op de startavond van het nieuwe seizoen: “Het evangelie verkondigen is een werk van barmhartigheid.” En of hij gelijk heeft!

’t Is volop genieten van de zomer deze maand! Je merkt het aan de vele bootjes op de Leie tegenover de kerk. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat varen ze af en aan. Maar heb je ook al gemerkt hoe het ’s avonds al weer een stuk vroeger donker is? Een onmiskenbaar teken: het najaar is in aantocht! En met het najaar nadert in de Kerk aan de Leie ook het nieuwe werkjaar. Deze weken wordt er volop gewerkt aan de voorbereiding: plannen worden gemaakt, afspraken worden vastgelegd, een activiteitenkalender wordt opgesteld, …

Naar goede gewoonte is ook dit jaar het derde weekend van september STARTWEEKEND, dat is het weekend van zondag 16 september. Die zondag zal ’s morgens in de kerkdienst het Heilig Avondmaal worden gevierd, blijven we ’s middags in de kerk om gezellig samen te eten en dan in de namiddag een wandeling te maken in het natuurgebied de Bourgoyen.
Maar het startweekend begint al op vrijdagavond 14 september met de voorstelling van het werkplan 2012/2013. Op die voorstelling is iedereen van harte uitgenodigd: vaste kerkleden, regelmatige en minder regelmatige bezoekers, iedereen die een idee wil hebben van wat er zich het komende jaar in en rond het kerkcentrum aan de Gordunakaai zal afspelen, is welkom. Wellicht is er onder de diverse activiteiten ook iets waar je zelf wil aan deelnemen!? Kom op vrijdag 14 september om 20u naar de kerk en ontdek het.

We willen graag een open kerk zijn, een uitnodigende gemeenschap. Het is niet de bedoeling onszelf te vermaken op een religieuze manier met allerlei activiteiten. De bedoeling is het evangelie – het goede nieuws – van Jezus Christus te laten klinken in, maar evenzeer buiten onze kerk. Dat doen we in de overtuiging die Petrus verwoordde in Handelingen 4:12 ‘Door niemand anders kunnen wij worden gered, want zijn naam [de naam van Jezus Christus] is de enige op aarde die de mens redding biedt’. We hebben een zeer bemoedigende en hoopvolle boodschap. Hoeveel mensen zijn daar niet naar op zoek? We mogen die boodschap niet voor onszelf houden. Laten we als kerkgemeenschap er samen naar leven en ons ook samen inspannen om die boodschap uit te dragen naar de mensen in onze nabije omgeving, in de wijk waar we wonen, in de stad, …
Dus, geniet verder nog van deze mooie maand augustus om vol goed moed en met Gods hulp in september een nieuwe start te maken!

Vakantie is… naar een eredienst gaan op je vakantieplek
Vakantie is… een goed boek lezen … vakantie is …

Hoe je je vakantie ook invult, het is een bijzondere tijd. Misschien alleen al omdat je iets minder op de tijd let?! Of stop jij die tijd meteen weer boordevol plannen, zodat het aardig puzzelen is om ze allemaal te kunnen uitvoeren? Meteen is de vraag gesteld: hoe ga ik om, met die door de Allerhoogste gegeven tijd?
Mensen zoeken een prachtig stukje natuur op; hoge bergtoppen, een grillige kustlijn, een uitgestrekt heuvellandschap, smaragdgroene zeeën, het imponeert ons en bewonderen de panorama’s. Zouden ze misschien God zoeken?

In elk geval is het mooi genieten van de ruimte die er plots is om te ontspannen, te reizen, mensen te ontmoeten, eens lekker te rusten, van je tuin te genieten, het park of om eindelijk eens dat boek te lezen. Zie jij door dat alles ook onze genadige God?
Weet je wat ook mooi is? Misschien wel het mooist van al, dat is het herontdekken Wie God is, die God van de bijbel die onze God wil zijn! Die God van wie we ‘kinderen’ zijn, mogen zijn! Daar neem je toch graag tijd voor?!

Want dat is ook mooi, kijken naar God, ja, nu nog niet met deze ogen maar toch… welk beeld krijgen we als we Zijn Woord lezen? Het is toch daar dat we zijn karakter ontdekken? Daar ontdekken we toch hoe ‘lang’ Zijn geduld is, dat wij ‘kinderen’ zijn in Zijn ogen en wat Hij voor ons over heeft? Geheel en al bezorgd om ons, elk mens kostbaar, zelfs de haren op ons hoofd zijn geteld door Hem! Elke mens mag bij Hem thuiskomen, hoe klein en onbeduidend ook. Hoe verdorven of hoeveel die mens ook op zijn kerfstok heeft, bij Hem is iedereen welkom, vergiffenis waard, vatbaar voor verbetering. De moordenaar bij Hem aan het kruis was diezelfde dag nog met Hem in het paradijs, de hoer werd ook gespaard. Want wie bij Hem komt krijgt Zijn naam op het voorhoofd, wordt beschermd.

Als u van het licht geniet deze vakantie mag je dan ook genieten van ‘Zijn lichtend gelaat’ in Zijn woord. Als je van de zon geniet, ontdek dan ook ‘de zon van gerechtigheid’ in Zijn Koninkrijk. Geniet je van een heldere fontein, drink uit de ‘bron van levend water’ die Jezus is.
Vakantie is… meer genieten van God!

De Bijbel is het meest gelezen boek ter wereld. Het is ook een heel bijzonder boek – met een groot geheim. Maar ja, denk jij, de Bijbel is zo dik en ingewikkeld!
Daarom is deze speciale bijbel voor tieners gemaakt. In dit boek staan bijzondere, spannende en mysterieuze verhalen. Tweehonderdvijftig in totaal, dus je kan er even mee vooruit. Met prachtige illustraties die je meenemen in het verhaal. Lees het zelf en leer beroemde helden zoals Abraham, Jozef en Daniël kennen. Lees de wijze spreuken uit de Bijbel, ontdek de spectaculaire wonderen die Jezus deed en probeer de geheime tekens in de illustraties te ontcijferen.

Ontdek zelf het mysterie waar het in de Bijbel om gaat!

Kijk voor meer informatie over de Tienerbijbel ook op de speciale website: www.tienerbijbel.nl.

Uitgeverij Benjamin
ISBN: 9789086010912
Blz: 592 pag.
Prijs: € 34,95

Het vinden van een identiteit is voor alle mensen van fundamenteel belang. De ene mens komt al vroeger tot de vraagstelling: “Wie ben ik?” dan de andere, sommigen zelfs pas op gevorderde leeftijd… (waar onderstaande niet vreemd aan is) Jongeren staan aan het begin van die zoektocht, dikwijls gaat dat ongemerkt en onbewust. Sommigen zijn er al vrij vroeg bewust mee bezig. Of dat dan een voor- of nadeel is, hangt in grote mate af van de volwassenen waar ze in vertrouwen mee kunnen omgaan. Daarom is het ook een grote verantwoordelijkheid van de kerk om aandacht te geven aan jongeren in de gemeente en ze voor vol te aanzien.
Als wij zien dat God ons zegent met aanwezigheid van jongeren dan zullen wij ze echt een plaats in ons hart en in de gemeente geven. Het is zeker vruchtbaar om daar regelmatig eens bij stil te staan en onszelf daarover te bevragen. Zij kunnen voor de volwassenen een hulp zijn om goed naar de Heer Jezus te kijken en telkens weer de vraag te stellen hoe Jezus omging met zijn medemensen hier op aarde. Hoe benaderde Jezus zondaars, zondaressen?

Opmerkelijk is hoe Hij echt aandacht heeft voor de persoon met wie Hij spreekt en kijkt naar hoe die man of die vrouw is, naar de identiteit. Hij wijst hen daar op zonder uit de hoogte te doen of op hen neer te kijken. Neen, met veel liefde en geduld maar ook in waarheid. Hij laat ook zien wie Hijzelf is. Dat kunnen mensen dan afwijzen of aanvaarden. Toch met deze oprechte en eigenlijk ook kwetsbare houding, in een gesprek van oog tot oog, wordt er ruimte gecreëerd opdat de Genade zou kunnen landen in het hart, zodat dat hart ontvankelijk wordt voor het evangelie.

Door deze ‘eenvoud’-ige, (niet oordelende maar open) benadering geven we vrijheid aan die jongere, (man/vrouw) om zichzelf te zien zoals hij of zij is en ook ruimte om daarover in gesprek te gaan. Er wordt ruimte gecreëerd om te spreken over wat echt gelukkig maakt. Hier kan de volwassen christen wat van zichzelf tonen en laten zien naar wie hij/zij opkijkt. Dan kan getoond worden dat hij/zij zich laat leiden door Jezus. Dat Jezus de Goede Herder is die ons weidt naar groene, veilige weiden. Als wij uit de bron van levend water drinken, tonen wij dat Gods Woord onuitputtelijk is. Dan kunnen ook zij leren dat de liefde van de Vader onvoorwaardelijk is en onnoembaar trouw!
En zelf kunnen wij ervan leren dat het twijfelen aan onze identiteit die wij in Christus hebben een verleiding is van de satan. Die probeerde het ook bij Jezus: “Als u de zoon van God bent, …” Matteüs 4:3

‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie hem naar de hemel hebben zien gaan.’
Dat zeiden de engelen tegen de apostelen toen Jezus ten hemel opgestegen was en door een wolk aan hun ogen ontrokken werd. Zo zijn wij mensen, wij hebben tijd nodig om bijzondere dingen bij ons te laten ‘landen’ a.h.w. Zelfs als we iets met eigen ogen gezien hebben, zeggen we nog: ‘ik kan het niet geloven’. Gelukkig dus dat de Heer Jezus duidelijk zichtbaar voor de ogen van de apostelen naar de hemel ging, naar zijn Vader.
Wie weet of de apostelen en de leerlingen wel terug naar Jeruzalem gekeerd zouden zijn om samen op de komst van de helper te wachten. Samen biddend en verlangend uitkijkend! Misschien waren ze dan wel zoals de Emmaüsgangers op weg naar huis gegaan met het gedacht dat het allemaal mooi was geweest maar nu ten einde. Nóg maar eens, zoals bij de gevangenneming en de kruisdood van Jezus. Of zoals in eerste instantie bij het ontdekken van het lege graf. Wij mensen zijn hardleers, Jezus had wel drie maal zijn lijden aangekondigd en zo dikwijls getoond wie Hij was en erover gesproken, toen Hij met zijn leerlingen rondtrok in Galilea en Judea.

Vandaag zijn wij niet anders, denk ik. Hoe moeilijk is het niet om ervan doordrongen te zijn hoe zeer God ons lief heeft? Of hoe groot het werk van Jezus is dat Hij voor ons deed? Misschien is het nog moeilijker om echt te leven in de zekerheid dat Christus alleen met zijn offer de enige EN volledige verzoening bewerkte. Hoe snel vervallen we niet in het denken dat wij allerlei dingen MOETEN doen om goed christen te zijn. Wij zijn spijtig genoeg niet voortdurend vervuld van het besef van alle genadegaven die wij ontvangen. De grote Genade dat Jezus nu aan de rechterhand van de Vader voor ons een plaats voorbereidt en voor ons pleit en de kracht en de zorgen die dagelijks ontvangen.

Door de woorden van de engelen werden de apostelen aan Jezus’ laatste woorden herinnerd, om op de helper te wachten en om dan de wereld in te trekken en over Hem te getuigen zodat ook anderen die fantastische gaven van God zouden leren kennen.
Want op een dag komt Jezus weer en dan zal Hij scheiding aanbrengen tussen de bokken en de schapen, tussen wie in zijn naam de hongerigen te eten gaf, de naakten kleedde, de dorstigen laafde … en wie dat niet deed. Er is veel dat Hij ons te doen geeft. En vooral ook samen met het hele mystieke lichaam van Christus biddend en verlangend uitkijken naar de werken van de Heilige Geest in ons leven, de gemeente de wereld en de wederkomst van Jezus.