Hoewel het weer zeer zacht blijft voor de tijd van het jaar, zijn we toch onmiskenbaar in de herfst aanbeland. Zon op 8u10, zon onder 16u47 zegt mijn kalender vandaag (22 november). De donkerste weken van het jaar komen er aan.
Stilaan beginnen we uit te kijken naar kerstmis. Een nieuw kerkelijk jaar gaat van start met de advent. Dat is een periode die de vier zondagen vóór kerstmis omvat. De naam ‘advent’ komt van het Latijnse woord ‘adventus’ dat komst betekent. De komst van Christus! In deze periode zal ‘verwachting’ het centrale thema zijn van de prediking in de kerkdiensten op zondagochtend. We trekken lijnen van verwachting uit het Oude Testament over Christus komst heen naar onze tijd toe.
Het Oude Testament kende drie belangrijke functies (ambten) waarvan veel verwacht werd door het volk: de koning (preek over Psalm 45 op zondag 22/11), de priester (preek over Exodus 29 op zondag 29/11) en de profeet (preek over Numeri 11 op zondag 6/12). Koningen, priesters en profeten werden gezalfd bij hun aanstelling als teken dat ze door Gods Geest werden toegerust om hun ambt naar behoren te vervullen. Toch konden de koningen, priesters en profeten van het Oude Testament de verwachtingen niet inlossen, het werd alleen maar duidelijker dat hiervoor een bijzonder iemand nodig was.
En een bijzonder iemand kwam, in de persoon van Jezus Christus, de Messias (Christus is Grieks, Messias is Hebreeuws, beide woorden betekenen: gezalfde!). Hij kwam als hoogste profeet, als enige hogepriester en als eeuwige koning. Alle beloften en verwachtingen van het Oude Testament werden in hem vervuld.
Maar wat zie ik daarvan nu in onze samenleving vandaag? Wat heeft tweeduizend jaar christendom de wereld opgeleverd? We kunnen toch niet zeggen dat al onze verwachtingen vervuld zijn? Zijn we niet eerder ontgoocheld? In die mate misschien zelfs dat we niets meer durven verwachten?
Kom, luister en vier mee vol verwachting in de adventskerkdiensten op zondagochtend.