Beste zusters en broeders,
“Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.” Joh. 14:27
Wat heeft de wereld nood aan deze vrede van de Heer! Na die laatste twee weken klinkt het bijna als een noodkreet! Heel sterk werden we geschokt, door wat er kort bij ons gebeurde met de jonge mensen die vermoord werden.
Een vriendin van een van de slachtoffers deed een treffende uitspraak, ze begon zich de verstrekkende gevolgen van dit kwaad te realiseren: hoe vele mensen daardoor getroffen worden tot over de generaties heen. Ze kon dit wijze inzicht helder weergeven. Daarom is het zo belangrijk te bedenken welk goeds we kunnen doen, hoe klein ook, het heeft zijn invloed.
Dan is er de hevige aardbeving in Haïti, met onnoemelijk veel nood, handen en steun te kort. Het was zo ingrijpend -“ ver-reikend” – dat de logistiek om alle hulp te verdelen moeizaam op gang komt.
Men moet weerstaan aan de wanhoop, alleszins voor wie er middenin zit. Daarom is het zo broodnodig om samen met de nabestaanden de hoop te delen om te bekomen van dit drama, door toekomstgericht te bouwen aan een waardiger samenleven en een sociaal rechtvaardiger land.
Om te zien waar en hoe we het goede kunnen doen, moeten we doen zoals Onesiforus: die volhardde (2Tim.1:17) om Paulus te zoeken in Rome die grote stad, zonder telefoon of telefoongids, zonder gsm of e-mail, facebook of twitter. Hoe kunnen we als Onesiforus zijn voor onze naaste, ver en dichtbij?
Bidden we voor oprechte aandacht voor elkaar, hier, in Haïti of waar ook, voor samenhorigheid onder de mensheid.
Laten we bedenken dat “alles” in Zijn hand is. Hij heeft Zijn Goddelijke kracht en gebruikt al dat goeds op de best mogelijke manier. Dat is zeker want de goede werken werden door Hem voor ons bereid. Zelfs het kwade kan Hij keren en ombuigen, weer “recht” maken. God wil woning houden in elk mensenhart.