Valt het u ook op dat vandaag veeleer het woordje ‘respect’ gebruikt wordt in de seculiere maatschappij?
Zou dat samenhangen met het feit dat God ook zo weinig ter sprake komt in onze dagen, zo weinig ‘geëerd’ wordt, althans in de Westerse wereld. Zo niet in de moslimwereld, het lijkt wel het tegenovergestelde, denk ik wel eens als je er beelden over ziet.
Nochtans is het de basis niet? Ik bedoel, de basis voor een maatschappij waar het aangenaam en veilig leven is. Wie God eert, zal zijn naaste eren, toch? Als dat afbrokkelt, brokkelt er langzaam maar zeker meer af, eerbied voor de natuur, voor de wet, voor het materiaal, voor de ander, voor jezelf…vult u het maar in. Dat merken we dag in dag uit. Dan denk ik aan Mozes en het ‘brandende braambos’, (in de NBV doornstruik) hoe de Heer Mozes waarschuwde: “dit is heilige grond”. Het is het verhaal van Mozes’ roeping.
Door de meeste mensen werd God vervangen door iets anders en of dat dan materieel is of geestelijk, we maken het zelf. Het wordt maar al te dikwijls een afgod, al hebben we dat niet meteen door. En zelfs wij christenen vullen maar al te dikwijls zelf in hoe God is!
Geen wonder dat we daarin teleurgesteld raken met risico dat er weer een stukje ‘eerbied’ teloor gaat.
God werd bewogen door het lijden van zijn volk en bracht Mozes in beweging om Zijn volk uit de miserie te halen. Mozes antwoordde ‘Hier ben ik’ en uit eerbied voor de ‘Ene die afdaalde omdat Hij zag hoe ellendig zijn volk er aan toe was’ (naar vv 7-8 uit Ex. 3) bedekte Mozes zijn gezicht, want hij durfde niet naar God kijken. Ook Jezus, Gods zoon daalde af om ons te bewegen liefdevol met de medemens om te gaan, uit eerbied voor Zijn Vader! En nu mogen wij naar God kijken, want ‘wie mij ziet, ziet de Vader’ leerde Jezus ons. Dus lieve mensen, zie naar Jezus en doe als Hij! Het brengt leven, in Hem!