Beste broeders en zusters,
De laatste weken gaven de nieuwsberichten ons weer eens veel redenen, om ons bescheiden op te stellen. Hoe worden we als mensen teruggeworpen op onze kleinheid én gebrokenheid!
Viel het u ook zo op hoe verschillend er gereageerd werd op de macht van de natuur die alle menselijke plannen doorkruist? Er was misschien allereerst verwarring, best begrijpelijk. En hoewel de mens zich vrij flexibel kan aanpassen en men zich vlug kon herorganiseren, was dit voor velen een moeilijke oefening in geduld en aanvaarding dat een mens nu eenmaal niet álles onder controle heeft. Ofwel schikte je daar in tegen je zin of je probeerde er het beste van te maken.
Er was verontwaardiging en gelatenheid, maar je zag ook boosheid en geroep om veiligheidsregels te veranderen, geschuif met verantwoordelijkheden…. Verschillende instanties trachten allerlei mogelijkheden te bedenken om zo een situatie in de toekomst te beheersen.
En terwijl het vluchtverkeer stilaan weer normaal werd, krijgt ons land het zwaar te verduren op politiek vlak en met een pijnlijke slag op kerkelijk gebied.
Zouden we in deze wereld daar wat van leren? Spoort dit alles niet in de eerste plaats aan om het hoofd te buigen voor God?
Wat hebben wij vele redenen om te erkennen dat Hij alléén Heer is.
Here Jezus hoe hard hebben wij Uw ontferming nodig, uw verlossing!
Hoe rijk ben je als je Jezus kent? En je alleen knielen kunt bij Hem?
“…en ze lieten hem alleen, met de vrouw die in het midden stond. Jezus richtte zich op en vroeg haar: ‘Waar zijn ze? Heeft niemand u veroordeeld?’ ‘Niemand, heer,’ zei ze. ‘Ik veroordeel u ook niet,’ zei Jezus. ‘Ga naar huis, en zondig vanaf nu niet meer.’ Johannes 8:9-11
Voor hem die zijn leven gaf voor ons, past alleen maar dat wij dankbaar het hoofd buigen vol ontzag voor zoveel liefde voor zondige mensen.