Werden we vrijdag al opgeschrikt door die verwoestende aanslag in Oslo, wie beelden zag kreeg een oorlogsimpressie, zaterdagmorgen hoorden we met nog groter afgrijzen over het vreselijke bloedbad aangericht op het eiland Utoky. Een jongeman die 85 jongeren, kinderen nog, in koelen bloede neerschiet, kan het? Met ongeloof, alsof ons verstand niet kan volgen wat het ziet, vraagt iedereen zich af: wat drijft iemand om zoiets te doen? Op enkele uren tijd wordt de naam van een klein eiland over de hele wereld bekend, voor altijd verbonden aan de wreedheid waartoe een mens in staat is.. Voor de Noren krijgen paradijselijke herinneringen in één klap een wrange bijsmaak. Hoeveel jongeren en geliefden van de slachtoffers een trauma oplopen, het verdriet, de gevolgen en het verloren potentieel talent, vallen niet te overzien.
Gelukkig werd de schutter gevat. En dan sijpelen er meer details binnen; de man noemde zich rechts extremistisch, zelfs fundamentalistisch christen. Het doet pijn aan je oren. Heer Jezus, hoe lang moet jij nog zo gelasterd worden? Christenen zijn verbijsterd, anderen geeft het allicht meer reden om hun afschuw voor godsdienst te vergroten. Natuurlijk wordt de precieze motivering nog uitgepluisd, toch blijkt de man iemand te zijn vol ergernis over de huidige evolutie van de maatschappij. Die ergernis is precies het probleem, je kan het bezwaarlijk liefde voor zijn ideaal noemen. Zijn ‘ideaalbeeld’ van een betere wereld werd immers niet door liefde opgebouwd maar door die ergernis.
Weer eens een extreem voorbeeld van wat de mens niet kan, nl. zichzelf bevrijden van het kwaad dat in hem zit en dan op zijn tijd naar buiten komt. Het doet mij denken aan de uitspraak van Jezus: “Niets dat van buitenaf in de mens komt kan hem onrein maken, het zijn de dingen die uit de mens naar buiten komen die hem onrein maken.’
We mogen wel bidden dat de jongeman die deze onvoorstelbare ravage heeft aangericht, leert zien dat hij hiermee radicaal tegen ‘christelijk handelen’ inging. Dat Hij zal zien hoe Jezus precies het omgedraaide deed, Hij maakte geen ‘slachtoffers’ van andere mensen, Hij offerde zichzelf uit liefde en liet zich als een ‘lam naar de slachtbank’ leiden, ook voor hem! En dat is nu juist één van de dingen die mensen zo van Christus afhoudt, het grote onvermogen om te zien dat wij Christus nodig hebben of de onwil om dat te erkennen. (naar John Stott) Ook voor mensen die zichzelf ‘christen’ noemen.
Laten we bidden dat hij, A.B.B. en veel meer mensen tot inkeer komen, wat wil zeggen: tot inzicht komen dat de wereld en wij allen de Heer Jezus met zijn alles doordesemende liefde broodnodig hebben, want dat niemand in de hele wereld kan zeggen dat hij onschuldig is.
Hiervoor is gebed nodig, veel gebed, met krachtig geloof dat bergen verzet. Beseffen wij de kracht van gelovig gebed?
Tenslotte mogen we niet nalaten de Heer te vragen om ontferming over dit getroffen land en te bidden voor troost voor allen die hun kind(ren?), broers of zussen, dierbare vrienden verloren. Bidden we voor herstel van het trauma die jonge mensen die het meemaakten, opliepen en voor de reddingswerkers evenals voor de gevolgen op bestuurlijk vlak, dat er wijze beslissingen genomen worden.