Auteur: admin
De Bijbel cultureel biedt een overrompelende dwarsdoorsnede van wat twintigste-eeuwse kunst met de Bijbel doet. Een greep: kapelvensters van Matisse; een katholiek vogelhuisje van Mike Kelley; films van Tarkovski; de film The Kid van Charlie Chaplin; het toneelstuk Wachten op Godot van Samuel Beckett; Stravinsky’s Psalmensymfonie; postmoderne muziek van Steve Reich; songs van Bob Dylan, Madonna, Prince; poëzie van T.S. Eliot en de roman Karakter van Bordewijk.
De twintigste eeuw was een eeuw van secularisatie, maar dat betekent verrassend genoeg
niet dat de Bijbel verdween uit de cultuur. In de kunsten is de Bijbel een prominente rol blijven spelen. Voortdurend hebben kunstenaars zich laten inspireren door teksten, passages en verhalen uit de Bijbel, ook en juist als zij zich niet als gelovigen opstelden. De Bijbel cultureel presenteert kunstwerken in alle toonaarden: provocerend, ironisch, kritisch, traditioneel, gelovig, geïnspireerd.
De Bijbel cultureel biedt deze kunstwerken aan rond 67 bijbelse trefwoorden en passages,
zoals: de schepping, de verloren zoon, de Bergrede en het hemelse Jeruzalem. Op deze manier ontstaat een unieke dieptepeiling van de moderne kunsten in de westerse wereld: schilderijen, installaties en video’s – films – toneel, dans en cabaret – symfonieën, opera’s en alles daartussen – popsongs, albums, hitlijsten – romans, verhalen en gedichten.
Uitg. Boekencentrum
ISBN: 9789021142203
Uitvoering: Gebonden
Blz: 700 pag.
Prijs: € 89,90
Beste zusters en broeders,
Vandaag, toen ik tussen de lange rekken liep, viel het me extra op wat een overbodig groot assortiment er van bijna alle waren aangeboden wordt. Uit de luidsprekers klinken reclameboodschappen, waar je nauwelijks nog op let. Alles ademt: “Kom dames, heren, consumeren!” Dank je, zei ik bij de kassa in het grootwarenhuis, dát zal ik niet meenemen, toen de juffrouw aan de kassa mij twee kleine speeltjes wou meegeven. Ik had er al eentje meegekregen toen de kleinkinderen logeerden en het belandde bij het afval, want zelfs de kinderen wisten er niet goed raad mee. Een ondefinieerbaar plastic dingetje. Toch moest de winkeljuffrouw het kwijt: “Kan je het niet aan iemand geven, je kunt er iemand gelukkig mee maken”. Ik hoorde mezelf plots antwoorden: ”Oh, moest het zo gemakkelijk zijn!”. -” Kijk, aan die jongen…” zei ze.
Dat zou je wel dromen: ”Hé, jongen, kom hier, ik geef je een pilletje, als je dat hebt ben je gelukkig” Mooi toch! Zo lijkt het.
En ik moest denken aan Jezus in de woestijn, aan Johannes de Doper, aan de apostelen die na Christus’ Hemelvaart samen, door vasten en bidden besluiten namen die levensbelangrijk waren voor de verspreiding van het evangelie. (Hand. 13:2-3) Waarom deden ze dat? Neen, natuurlijk niet om indruk te maken op de mensen. Dat had Jezus hun in de Bergrede wel geleerd! (Mat. 6:16-18.)
De leerlingen van Jezus en de eerste christenen leefden in hechte gemeenschap met elkaar en kwamen heel regelmatig samen om Gods wil te zoeken en te ontvangen. Zo staat er: “Op een dag toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden voor de Heer, zei de Heilige Geest tegen hen…” Blijkbaar worden onze antennes dan gespitst. Ze horen Gods Woord en weten dat Saulus en Barnabas de juiste mensen zijn om uit te zenden. Weer gaan ze vasten en bidden en nadat ze dat gedaan hadden legden zij hun de handen op en lieten hen vertrekken. Dat was het werk van de Heilige Geest.
Mensen streven naar geluk, daarin vergiste de kassierster zich niet. Dat streven naar geluk van mensen is in wezen wat er in ons overblijft na de zondeval, van het verlangen naar God. Als mensen op zoek zijn naar geluk willen ze daar alles aan doen. Het lijkt wel weggestopt achter al die spulletjes… En, dat is het ook, dat is de grote verblinding. Het zit helemaal niet achter al dat hebben.
Deze tijd heeft het vasten bij christenen in onze contreien fel ingeboet. We mogen ons de vraag stellen of dat geen groot verlies is? Wat is christelijk vasten? John Piper schreef daar een prachtig boek over: “Honger naar God”. Hij verwoordt het zo: ‘Vasten is niet het verzaken van het kwade, maar van het goede.’ ‘Het is als: God laten weten dat wij Hem daadwerkelijk verkiezen in de dagelijkse omstandigheden, boven zijn gaven!’ Daar gaat het immers om. ‘Het is ten diepste een honger of heimwee naar God.… Het gaat om alles wat de plaats van God inneemt of zou kunnen innemen.’ Want ‘Zijn gaven wekken in ons een honger die groter is dan de gaven zelf. Door te vasten stellen we die honger op de proef.’
In God ervaren wij een diepe verzadiging. Zegt Jezus niet dat Hij het brood des levens is? Zou het daarom zijn dat God ons zo geschapen heeft dat voedsel in het leven van een mens fundamenteel is?
‘Als Hij, die het licht van de wereld was, voor zijn innerlijk vuur vocht, door te vasten, kunnen wij hier dan misschien iets uit leren met betrekking tot onze kwijnende vlaspitjes?’ ‘Niet alleen het kwade, niet alleen het voedsel, maar alles kan discipelschap in de weg staan.’ (J. P.)
Als Jezus brood en levend water is, ontvangen wij daardoor niet de mogelijkheid om tot in ons lichaam dat verlangen naar God te voelen? Dan kan vasten, een bidden met lichaam en ziel zijn, dat verlangen, waakzaamheid en openheid tegenover God verhoogt.
Dat christelijke vasten is dan als wat eten is/zou moeten zijn, we doen het zoals al het andere tot eer van God!?
En of we nu vasten of niet vasten we kunnen steeds vragen of de Heer ons nog beter wil leren beseffen dat werkelijk alles in ons leven Gave is, heel ons leven!
Beste zusters en broeders,
Elk jaar rond 14 februari worden we in de uitstalramen van de winkels en door reclamefolders er duidelijk aan herinnerd: het is Valentijnsdag! Kaartjes, bloemen, pralines, parfum, … alles kan als Valentijnscadeau verkocht worden als er maar een rood hart bij zit. Liefde is business! Iedereen weet dat dit niet met liefde te maken heeft maar met marketingstrategie, toch zijn er velen die zich graag laten meeslepen in deze hype.
Valentijn is de naam van een martelaar uit de derde eeuw. En in 496 werd 14 februari uitgeroepen door paus Gelasius I tot feestdag voor de heilige Valentijn. Volgens de legende kwam een jong paar bij bisschop Valentijn met het verzoek hen te trouwen. De man was een heidense soldaat, de vrouw een Christen. Valentijn vond de liefde zwaarder wegen dan de wetten van de keizer en huwde het stel. Al gauw kwamen meerdere paren met hetzelfde verzoek. Hij werd aangegeven en gearresteerd. Toen hij voor de keizer moest verschijnen probeerde hij die te bekeren. De keizer voelde zich beledigd en liet Valentijn martelen en onthoofden. Dat gebeurde op 14 februari.
Wat doen we als kerk met het verschijnsel ‘Valentijnsdag’? We zouden de vinger kunnen leggen bij de commercie. We zouden alles wat er rond deze datum gebeurt wat in het belachelijke kunnen trekken. Wat bereiken we echter met een dergelijke negatieve insteek? Het zou ons ook positief aan het denken kunnen zetten. Wat is liefde eigenlijk? Hoe spreken wij over het beleven en genieten van de liefde in al haar aspecten?
Ons uitgangspunt is uiteraard de Bijbel. Wat zegt God ons over de liefde? In Bijbelgedeeltes als Genesis 2, Psalm 127, Efeziërs 5, … kunnen we ontdekken wat God eigenlijk met het huwelijk bedoeld heeft. Hoe liefde groeien moet. Want ook als volgelingen van Jezus moeten we leren om echt lief te hebben. Dat gaat niet vanzelf.
Het levenslange huwelijk tussen man en vrouw, het gezin als elementaire samenlevingsvorm van onze maatschappij, het zijn waarden die sterk afbrokkelen. Ook binnen onze kerken doen zich steeds meer echtscheidingen voor en is het helemaal niet meer vanzelfsprekend dat jongeren geen seksuele relatie hebben vóórdat ze een huwelijk aangaan. Het is een realiteit die we sterk betreuren maar waarvoor we de ogen niet moeten sluiten en waar we als kerken wel moeten op inspelen. Een mogelijke handreiking voor wie hier verder wil over nadenken is de website over huwelijkstoerusting die door onze kerken is opgezet: www.huwelijkstoerusting.gkv.nl
En zij dan die (nog) geen relatie hebben? Wel, het thema ‘liefde’ is breder dan de relatie man-vrouw. Liefde is één van de grootste geschenken die God aan zijn schepping gegeven heeft. Liefde tot God bovenal, liefde tot je naaste. Liefde sticht gemeenschap. Liefde doet jezelf en de ander tot bloei komen. Liefde is uit op het goede voor de ander. Liefde kan de fouten en gebreken van de ander op een goede manier aanwijzen. Echte liefde geeft ook zelfinzicht zodat je je eigen zwakke punten leert kennen. Liefde is alles wat het leven hier op aarde zinvol maakt.
Liefde is in alle tijden en op alle plaatsen veelvuldig bezongen. Daarbij is een van de mooiste gedichten over de liefde ongetwijfeld 1Korintiërs 13. Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie – zo besluit Paulus daar – maar de grootste daarvan is de liefde.
De 16-jarige Maria wordt in 1931 door haar stiefvader op de boot gezet naar Vlissingen. Haar zwangerschap moet verborgen blijven voor de dorpelingen en om de goede naam van haar familie te redden wordt ze naar haar tante gestuurd die op de voorouderlijke boerderij woont.
Op die eenzame plek wacht Maria, afgesneden van de wereld om haar heen, op de geboorte van een baby die ze nooit gewenst heeft.
Kan haat liefde worden? Ik heb altijd gedacht dat het onmogelijk is. Maar misschien, misschien is er een kleine kans…
Wat blijft er over voor een jonge vrouw die geen ouderlijk huis meer heeft, die haar vertrouwen in mensen heeft verloren, een vrouw die geen verwachtingen meer heeft van haar toekomst. Een vrouw die alleen in deze wereld lijkt te staan?
Uitg. Vuurbaak
ISBN 9789058040466
262 blz.
€ 17,90.
Beste zusters en broeders,
Leven wordt ons gegeven, steeds weer opnieuw… Op ontelbare manieren ontvangen wij steeds weer nieuw leven. Soms heel duidelijk, zoals bij de geboorte, dat we nu zo dankbaar in onze gemeente mogen ervaren… Soms ziet dat er helemaal niet zo duidelijk uit, bij het sterven blijft dat voor onze ogen verborgen. Toch begint er telkens nieuw leven, vernieuwd leven wordt gegeven!
“Wanneer wij met Christus zijn gestorven, geloven we dat we ook met hem zullen leven, omdat we weten dat hij, die uit de dood is opgewekt, niet meer sterft. De dood heeft geen macht meer over hem.” Rom.6:8-9
En dan zijn er de dagen! Elke dag mag je nieuw beginnen. Bij het opstaan kan je bedenken dat deze dag nog nooit eerder geweest is. Deze dag ligt nog helemaal voor je, ongeschonden! Het is een spiksplinternieuwe dag waarvan je mag genieten! Opnieuw schenkt de Heer je leven, we kunnen goede keuzes maken. Aan gisteren kunnen we niets veranderen, en de dwaasheden die er in waren kunnen we best zo snel mogelijk vergeten. Vandaag krijgen we leven, de Heilige Geest reinigt en verkwikt ons. We mogen vertrouwen op Christus en daarom kunnen we met een rustig gemoed verder gaan. “uw schoonheid moet niet gelegen zijn in uiterlijkheden, … maar in wat verborgen ligt in uw hart, in een zacht en stil gemoed. Dat is een onvergankelijk sieraad dat God kostbaar acht.” 1 Petrus 3:3-4
En welk nieuw leven wordt ons niet geschonken als we vergiffenis ontvangen of als we vergiffenis aanbieden!
Wat gebeurt er eigenlijk als we vergiffenis schenken? Gaat het om een lichtvaardig overstappen, een ‘toedekken met de mantel der liefde’? Daarin zou een mens zich lelijk kunnen bedriegen en ook kwetsen. Trouwens, als je niet wil of kan vergeven blijf je ergens vasthangen in een doodlopende weg. Vergeven tilt je op, je leven wordt rijker, het krijgt nieuwe zuurstof. Als je iemand werkelijk vergiffenis schenkt, hoe zwaar hij of zij je ook gekwetst heeft, misschien zelfs levensbedreigend, dan is er bevrijding, vernieuwde toekomst. Want vergiffenis schenken is een definitieve en onherroepelijke daad, waardoor beiden nieuw leven ontvangen.
Dat vond Jezus zo belangrijk en op vele manieren leerde Hij dat aan zijn leerlingen, daarover kunnen we lezen in de evangeliën.
“Vergeef ons onze schulden, zoals ook wij hebben vergeven wie ons iets schuldig was.” Mat. 6:12
“Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven.” Mat.6:14-15
“Daarop kwam Petrus bij hem staan en vroeg: ‘Heer, als mijn broeder of zuster tegen mij zondigt, hoe vaak moet ik dan vergeving schenken? Tot zevenmaal toe?’ Jezus antwoordde: ‘Niet tot zevenmaal toe, zeg ik je, maar tot zeventig maal zeven.” Mat. 18:21-22
“Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is. Oordeel niet, dan zal er niet over je geoordeeld worden. Veroordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden. Vergeef, dan zal je vergeven worden.” Luc. 6:36-37
Hoe zwaar een fout ook geweest is, deze misstap moet nooit het einde betekenen van een gelukkig leven. Wat je God ook voorlegt, hoe zwart en donker ook, Hij luistert naar eenieder die Hem aanspreekt: “Kijk God, dat is helemaal verkeerd gegaan, daar zit ik mee…mag ik dat bij u achterlaten? Vader wil jij mij verder op weg helpen?” Hij verheugt zich dat je daarmee bij Hem komt want dan kan Hij nieuw leven geven.
Wij hebben een God van leven!
Beste zusters en broeders,
“Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.” Joh. 14:27
Wat heeft de wereld nood aan deze vrede van de Heer! Na die laatste twee weken klinkt het bijna als een noodkreet! Heel sterk werden we geschokt, door wat er kort bij ons gebeurde met de jonge mensen die vermoord werden.
Een vriendin van een van de slachtoffers deed een treffende uitspraak, ze begon zich de verstrekkende gevolgen van dit kwaad te realiseren: hoe vele mensen daardoor getroffen worden tot over de generaties heen. Ze kon dit wijze inzicht helder weergeven. Daarom is het zo belangrijk te bedenken welk goeds we kunnen doen, hoe klein ook, het heeft zijn invloed.
Dan is er de hevige aardbeving in Haïti, met onnoemelijk veel nood, handen en steun te kort. Het was zo ingrijpend -“ ver-reikend” – dat de logistiek om alle hulp te verdelen moeizaam op gang komt.
Men moet weerstaan aan de wanhoop, alleszins voor wie er middenin zit. Daarom is het zo broodnodig om samen met de nabestaanden de hoop te delen om te bekomen van dit drama, door toekomstgericht te bouwen aan een waardiger samenleven en een sociaal rechtvaardiger land.
Om te zien waar en hoe we het goede kunnen doen, moeten we doen zoals Onesiforus: die volhardde (2Tim.1:17) om Paulus te zoeken in Rome die grote stad, zonder telefoon of telefoongids, zonder gsm of e-mail, facebook of twitter. Hoe kunnen we als Onesiforus zijn voor onze naaste, ver en dichtbij?
Bidden we voor oprechte aandacht voor elkaar, hier, in Haïti of waar ook, voor samenhorigheid onder de mensheid.
Laten we bedenken dat “alles” in Zijn hand is. Hij heeft Zijn Goddelijke kracht en gebruikt al dat goeds op de best mogelijke manier. Dat is zeker want de goede werken werden door Hem voor ons bereid. Zelfs het kwade kan Hij keren en ombuigen, weer “recht” maken. God wil woning houden in elk mensenhart.
Wij kijken graag deze film samen met u en praten er dan over na.
Iedereen welkom, inkom gratis.
.
.
Beste zusters en broeders,
Wij die dit lezen hebben alweer een “kaapje” genomen, mogen nemen. Samen mogen wij het 2e decennia van deze nog jonge eeuw beginnen. Volgens onze jaartelling dan toch. Zoals elk jaar kregen we veel jaaroverzichten op televisie en radio en meestal voeren allerlei negatieve gebeurtenissen de boventoon. Maar dit jaar werd er op de Vlaamse zenders erg veel aandacht besteed aan de grote inzamel actie 12/12 voor nabestaanden en het herstel van de verwoesting van de Tsunami gegeven. We zagen enkele beelden over heropbouw, en hoe mensen het nu beter hadden dan voor de Tsunami.
Treffend was ook de buitengewoon grote aandacht voor de “Music for Live” show. Dat is natuurlijk heel goed, dat zoveel mensen in beweging komen voor een goed doel. Daar gaat niets van af, zelfs al gaat er tegelijk ook veel, m.i. soms iets té veel, aandacht naar de “sterren”. Of misschien verwoord ik het beter anders, naar “kijk eens wat een inzet van ons”. Al goed dat een mens dit niet allemaal blijft onthouden. Waar je wel aan denkt is aan die miljoenen mensen over de wereld die ook in een crisis situatie zitten en waar geen rooie duit naar toe gaat. Waar nauwelijks aandacht voor is. En gelukkig zijn er toch nog pogingen – eerder bescheiden misschien, maar ze zijn er – door sommige journalisten, verslaggevers of reportagemakers, die schrijnende problematiek onder de aandacht trachten te brengen.
Maar om één of andere reden halen die NIET de voorpagina’s, of de hoofditems in ons Vlaamse land. Ze komen hoogstens eens in “TERZAKE” of op één of andere buitenlandse zender aan bod.
Laten we voor dit jaar bidden dat velen het licht van de Heer zullen zien, “dé STER”, en misschien wel in het bijzonder voor onze contreien, de Lage Landen, voor Europa. Opdat meer mensen/sterren zich bewust mogen worden, dat de weldaden die ons ten deel vallen, gaven zijn van onze hemelse Vader. Dat erkend mag worden dat wij al onze zegeningen van Hem ontvangen, inclusief al die activiteit en inzet voor onze naaste. Dat wij dat alles kunnen en mogen doen door de komst van de Heer Jezus in de kribbe en door Zijn offer aan het kruis. Dat Hij kwam voor jou, voor mij, voor ieder die Zijn liefde wil aannemen.