Auteur: admin

Heb je je ooit gerealiseerd, dat een baby geboren in een gezegende nacht, ons het grootste geschenk van ons leven gaf?

Wij zijn de reden dat Hij zijn leven gaf. Wij zijn de reden dat Hij geleden heeft en stierf.

Voor een wereld die verloren was, gaf Hij alles wat Hij kon geven, om ons de reden van het leven te laten zien.

Laten we leren van zo’n groot geschenk, over het geven van onszelf en wat dat betekent.

De uiteindelijke reden van het leven: het geven van heel ons hart aan Hem.

Alleen Hem zoeken in alles wat we doen, in elk woord dat we zeggen en wat we bedenken.

Laat Hij de reden zijn van ons leven.

Uit het kerstconcert gebracht door het gospelkoor ‘Revelation’

‘Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’ Johannes 3:16

Het is al volop adventstijd, een tijd van hoopvol verwachten! Zoals liefhebbende ouders vreugdevol uitkijken naar het nieuwe leven dat komt, zo mogen wij ‘blij verwachten’ het nieuwe leven dat God ons wil schenken. De komst van een baby brengt heel wat voorbereiding mee en ondanks de drukte van werk en andere activiteiten, werk je daar zorgvuldig aan verder. En zoals wij de komst van een kind zorgzaam voorbereiden, zo mag de advent ook voor ons een tijd van voorbereiding zijn, van inkeer en gebed!

God wil elke mens graag nieuw leven schenken en de mogelijkheid daartoe heeft Hij in de geboorte van zijn zoon Jezus al gegeven. Jezus, liet de liefde van God voor ons zien en stootte op veel ongeloof. ‘Jullie zijn ziende blind’ zei Hij en zo is het nog steeds vandaag. Je zou zelfs zeggen, vandaag zijn mensen er nog erger aan toe, het verwijderen van God uit het leven brengt meer en meer gebrek aan zondebesef. In deze ‘moderne’ wereld gaat het vooral om de eigen persoon, ‘mijn ervaring’, ‘mijn gevoel’, ‘ik denk’ of ‘ja goed, dat is jouw gedacht’, gevoelens zijn erg belangrijk geworden. Tegelijkertijd worstelen veel mensen met schuldgevoel maar daarvoor kan je in therapie gaan. Dat God zoveel houdt van zondaren, dat Hij Zijn eniggeboren zoon Jezus gaf die blinden de ogen opende en ‘allen die vermoeid en belast zijn’ uitnodigt om deze last bij hem achter te laten, daar hebben ze geen weet van of ze kunnen het niet geloven. Er is ook een wonder voor nodig om mensen de ogen te openen, dat lezen we in de evangelieën. Jezus genas de blinden opdat zondaren zouden zien wie zij zijn en wie God is. Er is er maar één die zich verheugd in deze ‘zondeloze wereld’, dat is de heer van de duisternis, die met al zijn kracht strijdt om mensen te verblinden met hun eigenwaan, zodat ze bij God vandaan blijven.

Daarom kunnen wij alleen maar bidden dat mensen het uitroepen naar God en vragen: “Open mijn ogen, dat ik zien kan!” Dat deze adventstijd vele ogen geopend mogen worden voor wat God aan liefdegaven wil schenken en voor het zoenoffer van zijn welbeminde zoon, Jezus. Dat wij vol blijde verwachting uitkijken naar Zijn gaven!

Wie houdt er nu van regeltjes of saaie wetteksten?  Als je werkzaam bent in de justitiële wereld is het maar te hopen . Hier wil ik het over Gods wet hebben, meer bepaald  over de liefde voor Gods richtlijnen zoals die doorklinkt in de psalmen. Deze liefde wordt  in Psalm 119 uitbundig bezongen, bijvoorbeeld vers 20: “Mijn ziel kwijnt weg van verlangen naar uw voorschriften, dag en nacht.” en vers 47: “Ik verheug mij in uw geboden, ik heb ze lief.” Of vers 62, “Midden in de nacht sta ik op en loof u om uw rechtvaardige voorschriften.” Is dat niet heerlijk om te lezen? Je proeft dat de psalmist dit echt doorleeft. Hoe komt dat, zou je kunnen vragen? Hij gebruikt het beeld van de dienaar tegenover zijn heer, op die wijze staat hij voor God. Dat wijst op een vertrouwensband, niet? De dienaar moet op zijn heer kunnen vertrouwen en  omgekeerd, anders kan het goed mis lopen en zal geen van beiden tevreden zijn.  Ze kennen elkaar goed, toch is er ook een afstand, want de dienaar kent de plannen van zijn heer niet. Vers18: “Neem de sluier van mijn ogen, dan zal ik zien hoe wonderlijk mooi uw wet is.” De uiteindelijke bedoeling van de opdracht die zijn heer geeft blijft nog verborgen voor de dienaar maar hij kan met gerust gemoed de opdrachten uitvoeren, het zal goed zijn, passen in het plan. Het is dan ook in dat vertrouwen dat de psalmist/dienaar vraagt en kan vragen: “Wees goed voor uw dienaar, dan zal ik leven en mij houden aan uw woord.” vers 17. De dienaar is zich bewust van zijn afhankelijkheid van zijn heer. Als zijn heer goed is, kan en mag hij leven en zal zijn leven bovendien goed zijn.

De dienaar is open met zijn heer, hij vertelt hem over zijn problemen en zijn heer geeft antwoord v26: “Vertel ik u mijn wegen, dan antwoordt u.” Als de dienaar in moeilijkheden verkeert, overdenkt hij de raadgevingen van zijn heer, die helpen hem, vers 23: “Al spannen machtigen tegen mij samen, uw dienaar blijft uw wetten overdenken. 24 Uw richtlijnen verheugen mij ze geven mij goede raad.” Maar hij wordt tegengewerkt, in zijn omgeving heersen andere regels 126b: “overal wordt uw wet geschonden.”, zo voelt hij zich wel eens als een vreemdeling, onbegrepen, “Ik ben een vreemdeling op aarde,…” v19. Ook dan zijn de richtlijnen van zijn heer een steun: vers 54b “Uw wetten zijn voor mij als liederen in het huis waar ik als vreemdeling woon.”

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de dienaar ernaar verlangt meer inzicht te krijgen in de regels die zijn heer geeft en hij vraagt voortdurend naar onderricht, bijvoorbeeld v26b “Onderwijs mij in uw wetten.” of vers 27: “Leer mij de weg van uw regels begrijpen,…”

Bidden wij voor elkaar opdat vers 130: “Als uw woorden opengaan, is er licht en inzicht voor de eenvoudigen.” in ons leven de toon mag voeren zoals voor de psalmist van psalm 119.

Valt het u ook op dat vandaag veeleer het woordje ‘respect’ gebruikt wordt in de seculiere maatschappij?

Zou dat samenhangen met het feit dat God ook zo weinig ter sprake komt in onze dagen, zo weinig ‘geëerd’ wordt, althans in de Westerse wereld. Zo niet in de moslimwereld, het lijkt wel het tegenovergestelde, denk ik wel eens als je er beelden over ziet.

Nochtans is het de basis niet? Ik bedoel, de basis voor een maatschappij waar het aangenaam en veilig leven is. Wie God eert, zal zijn naaste eren, toch? Als dat afbrokkelt, brokkelt er langzaam maar zeker meer af, eerbied voor de natuur, voor de wet, voor het materiaal, voor de ander, voor jezelf…vult u het maar in. Dat merken we dag in dag uit. Dan denk ik aan Mozes en het ‘brandende braambos’, (in de NBV doornstruik) hoe de Heer Mozes waarschuwde: “dit is heilige grond”. Het is het verhaal van Mozes’ roeping.

Door de meeste mensen werd God vervangen door iets anders en of dat dan materieel is of geestelijk, we maken het zelf. Het wordt maar al te dikwijls een afgod, al hebben we dat niet meteen door. En zelfs wij christenen vullen maar al te dikwijls zelf in hoe God is!

Geen wonder dat we daarin teleurgesteld raken met risico dat er weer een stukje ‘eerbied’ teloor gaat.

God werd bewogen door het lijden van zijn volk en bracht Mozes in beweging om Zijn volk uit de miserie te halen. Mozes antwoordde ‘Hier ben ik’ en uit eerbied voor de ‘Ene die afdaalde omdat Hij zag hoe ellendig zijn volk er aan toe was’ (naar vv 7-8 uit Ex. 3) bedekte Mozes zijn gezicht, want hij durfde niet naar God kijken. Ook Jezus, Gods zoon daalde af om ons te bewegen liefdevol met de medemens om te gaan, uit eerbied voor Zijn Vader! En nu mogen wij naar God kijken, want ‘wie mij ziet, ziet de Vader’ leerde Jezus ons. Dus lieve mensen, zie naar Jezus en doe als Hij! Het brengt leven, in Hem!

Bij de vele langdurige besprekingen deze tijd in ons land over bevoegdheden, begrotingen en ook nog eens het redden van een bank, vielen meer dan eens op hoe tegenstrijdig de ‘belangen’ zijn en hoe weinig het woord ‘rechtvaardig’ viel, laat staan ‘gerechtigheid’. Internationaal hoorden wij over  protesten in Griekenland en Italië en die frisse wind van jeugdig idealisme van jongeren die kamperen in New York als protest tegen de ‘graaicultuur’ of over  de ‘Indignados’ in Spanje.

Maar er was ook bijna onopvallend, in bijlage bij een van onze grote kranten, een aangrijpende fotoreportage over de verregaande mensonterende toestanden in de hoofdgevangenis van Sierra Leone. Het doet een mens extra stilstaan en reflecteren over Gods schepping ‘die goed is’ en hoe onvoorstelbaar groot de schade is, aangericht door mensen zowel aan de natuur als onderling aan de evenmens. Armoede maakt duidelijk hoe broodnodig het is mee te werken aan het respecteren van Gods werk, in al zijn facetten en dat strekt zich uit over alle aspecten van ons dagelijks leven, te beginnen met ons consumptiegedrag. Want alles wat als ‘over’-vloed = ‘te veel’, in de rijke landen ‘over’-geconsumeerd of weggegooid wordt, wordt geproduceerd ten koste van de bevolking in het Zuiden. Als we daar goed over nadenken dan weten we, dat we misschien geen grote wereldschokkende dingen kunnen doen maar wat ieder van ons kan doen, is met bijbelse wijsheid omgaan met geld en goed. Het kan beginnen bij het aankopen van voedsel of het opruimen van niet gebruikte spullen en daarin kunnen we stap voor stap verder gaan. Denken we na over wat we kopen, zodat er geen voedsel weggegooid moet worden, over onze eetgewoontes, over duurzaamheid en echte kwaliteit, d.w.z. duurzaam.

Wij mogen ervan verzekerd zijn dat God de wereld schiep met genoeg plaats, dat is ook ruimte voor voldoende voedselproductie, voor elke mens.

Here God, ontferm u over deze wereld en haar bewoners! Het lijkt bijna grootspraak om ontferming te vragen over zoveel onrecht aangedaan zowel tegen de naaste als tegen U, ware het niet dat U zich al ontfermt heeft, over mens en dier, hemel en aarde, lucht en water, berg en dal, zoals u uitriep: ‘Het is volbracht!’. Dank U om uw Goddelijke plan, om het houden van uw belofte aan trouweloze mensen. Doe de mens zijn verantwoordelijkheid tegenover zijn medemens inzien en ernaar handelen!

]Voor de eerste film van het nieuwe seizoen hebben we gekozen voor een echte klassieker, ‘Fiddler on the Roof’. U kan volledig gratis meegenieten van deze film, daarna is er een korte filmbespreking.

Wat is Christianity Explored?

CE is een informele cursus bedoeld voor mensen die meer willen weten over het christelijk geloof.  Maar ook voor hen die behoefte hebben aan een ‘geloofs-opfriscursus’  In de cursus wordt aan de hand van het Markus-evangelie nagegaan Wie Jezus is, wat Zijn bedoelingen zijn en wat het betekent om Jezus te volgen.

Van de cursusdeelnemers wordt niet verwacht dat zij bidden, zingen of hardop iets voorlezen. Zij kunnen wel al hun vragen kwijt. En als u daar de voorkeur aangeeft: u kunt in de cursusgroep komen en alleen maar luisteren.

Meer weten?
Op de  site van Christianity Explored kunt u alles te weten komen!

Via de contact pagina kunt u uzelf opgeven als deelnemer.
Hebt u de eerste avond gemist? Geen probleem, u kan ook later invallen.

Hoe komt het toch dat een man die zo’n 2000 jaar geleden rond liep ook vandaag nog inspireert? Wanneer laten mensen zich aanspreken, door welke mensen? Als we eens terug kijken in ons eigen leven en ons afvragen: “Welke mensen hebben een diepe invloed op mij gehad en waarom eigenlijk? Als we daar even over nadenken dan stellen we vast, dat het vooral mensen zijn die ‘authentiek’ waren, zoals we dat vandaag zeggen; mensen die meenden wat ze zegden en er naar leefden. Was dat niet in alle tijden zo, ook toen Jezus leefde?

Zullen we daar eens even dieper op ingaan, want dat is toch belangrijk als wij willen evangeliseren? Eerst en vooral is het belangrijk dat wij een eigen ervaring van verlossing kennen. Het christen ‘zijn’ komt tot leven door de ervaring van verlossing. Zijn wij geraakt door de liefde van Christus, dan willen wij dat doorgeven en hoe meer we dat doorgeven, hoe meer we ontvangen. Word je bewogen door het lot van mensen? Maakt het je wat uit? Dat is heel belangrijk, het lot van mensen maakte Jezus wat uit! Zoals je geraakt wordt door de liefde van Christus is het belangrijk dat je bewogen wordt door het lot van mensen. Mensen proeven als je echt met hen begaan bent. Je zou kunnen zeggen, zonder bewogenheid heb je geen mandaat. Raakt de ander ons, dan kunnen we nadenken en ons proberen in te leven in hun situatie, hun context trachten te achterhalen, hun taal begrijpen. Dan kan je over het evangelie vertellen in een taal die voor hen begrijpbaar is. Tenslotte is het goed om met woorden over het evangelie te spreken maar vooral is het belangrijk christelijk te leven. Dat ons leven een getuigenis is, dat wij de wil hebben om ons leven te heiligen en oprecht van God houden. Dat doen we bijvoorbeeld door onze fouten tegenover de ander gewoon nederig direct  te erkennen. Dan ziet de ander je fouten maar ook hoe je van God houdt en jezelf aan hem geeft met vallen en opstaan. Proberen met echte liefde naar de mensen te gaan, wij hoeven niet groot of ‘hip’ te zijn. Door Zijn oprechte liefde spreekt Zijn boodschap aan en blijft zij aanspreken.