Auteur: admin

Beste broeders en zusters,

Wat hebben we ongelooflijk veel om voor te danken! Wij mochten horen van de Heer Jezus, onze Heiland. Nu toch al twee millennia geleden dat God zichzelf niet ontzag om mens te worden onder de mensen. Om voor ons mogelijk te maken dat de mensheid zich weer kon verzoenen met God. Zozeer zelfs dat wij samen met Jezus zonen en dochters van Zijn Vader kunnen zijn! Dat God echt als een Vader voor ons zorgt ondanks al onze fouten en gebreken, in ons dagelijks leven, meer dan wij kunnen vermoeden. Dat wij Hem al onze vragen, twijfels en zorgen, vreugden en verdriet in vertrouwen kunnen voorleggen, zoals koning Hizkia, tegen stroom in, de brief van de vijand ging voorleggen aan de Here God. Dat deze wonderbare kennis van het evangelie doorgedrongen is – zo mag je dat wel zeggen – , tot hier en nu, langs zovele moeilijkheden op heel uiteenlopende fronten, mag gerust een wonder genoemd worden. Er zijn culturen helemaal verdwenen en op sommige plaatsen in de wereld is het Christelijk geloof nauwelijks nog bestaande. Dat het toch wereldwijd levendig aanwezig is, kan maar door goddelijke aanwezigheid, de werkzame kracht van Gods Geest. En dat niet in het minst precies daar waar geloven in Jezus Christus uiterst nadelig kan zijn voor je gezin, zelfs gevaarlijk voor je leven. Daar kunnen wij alleen maar dankbaar om zijn, om al die christenen die ons voorgaan en in vorige eeuwen ons voorgingen. Goede voorbeelden, zij hielden stand in de meest onmogelijk situaties. Maar zo ook Gods krachtig werk zagen, zich erdoor lieten doordringen, zich laafden aan zijn Woord van leven, bij Jezus bedelden, die onuitputtelijke bron van levend water.
Wij mogen danken voor heel ons leven van in het prilste begin werden wij gezegend en overladen door zijn goede gaven. Houden wij onze ogen en oren open voor Hem in vertrouwen en verkondigen wij dit goede nieuws!

“Toen Hizkia de brief had gelezen die de boden hem overhandigd hadden, ging hij naar de tempel van de HEER en legde de brief daar open voor hem neer.” 2 Kon. 19:14

U kan hier enkele foto’s bekijken.

de Heer Jean-Paul Leyseele

zal een causerie houden over

De Reformatie in de Filatelie

inkom gratis

.

.

.

.

.

Beste broeders en zusters,

“Richt u op wat boven is, waar Christus is, niet op wat op aarde is. U bent immers gestorven en uw leven ligt met Christus verborgen in God.”

Het hart op de juiste plaats dragen, zoals de uitdrukking zegt, daarmee bedoelen we iemand die niet onverschillig is voor zijn naaste. Dat we daarvoor soms onze nek moeten uitsteken ten koste van onszelf, dat wordt er niet altijd mee bedoeld, toch is het zo…
Dat hebben zowel koningin Ester, de lievelingsvrouw van koning Ahasveros (die over 127 gewesten van Indië tot Egypte regeerde), als Nehemia, de schenker bij koning Artachsasta, goed geweten. Want menselijker wijs gesproken zal bij de eerste gedachte om op te komen voor God’s volk hun hart wel ineen gekrompen zijn. Zo veel lef hebben, kon je het leven kosten.
Op gevaar af van eigen leven je nek uit te steken voor je naaste, dat deden ze omdat ze op God gericht waren.

Op die manier werden mensen medewerkers in het plan van God om zijn belofte waar te maken. Nehemia’s hart was helemaal op God gericht en God beweegt het hart van koning Ahasveros. Ook dát is in de hand van de Heer onze God. Hij geeft die genade aan Nehemia en Ester om vrijmoedig en toch wijs naar hun koning te gaan en te pleiten voor hun volk, Zijn volk en tegelijkertijd beweegt hij het hart van die machtige koningen.

Het is goed om ook vandaag daaraan te denken in deze tijd, wanneer landen met allerlei moeilijkheden geconfronteerd worden, zelfs om een regering te vormen. Tegelijkertijd zit er een oproep in aan de christenen om het hart op de goede plaats te dragen, gericht naar God, zodat wij onze nek willen uitsteken voor onze naaste, voor God. Hij geeft de genade om dat te doen en de kracht om ons in te zetten voor de gemeenschap, voor de naaste, dat ligt in Zijn plan om Zijn Koninkrijk te vestigen.

Laten we eerlijk zijn: we begrijpen niet alles van God. We hebben op sommige kwesties gewoon geen goed antwoord, hoe groot ons geloof ook is. Voor sommigen kunnen zulke zaken echte drempels worden om nog van harte te geloven. Of meer nog: deze kwesties kunnen ertoe leiden dat hun vertrouwen op God wordt geschaad.

Wright pakt een aantal van deze lastige vragen op. Hij laat zien dat ons verstand niet alles kan en hoeft te begrijpen, en dat het goed is om de pijn en het lijden die dat kan veroorzaken te erkennen. De volgende kwesties komen aan de orde: het kwaad en het lijden, het geweld van Israël tegen de Kanaänieten, het mysterie van het Kruis en de jongste dag.

Christopher J.H. Wright is een toonaangevend theoloog en inspirator voor vele predikanten, onder meer door zijn boek The mission of God. Hij woont in Londen en is daar directeur van Langham Partnership International.

Uitg. Vuurbaak
ISBN: 9789055604302
Blz: 240 pag.
Prijs: € 17,50

Beste broeders en zusters,

Aan het begin van 1 Kor. 15 doet Paulus een nadrukkelijke oproep om vast te houden aan het ‘fundament’. Hij heeft het zelf ook eerst ontvangen en vervolgens aan anderen doorgegeven. Het werkt a.h.w. als een kettingbrief. Het belangrijkste dat ik u heb doorgegeven, heb ik op mijn beurt ook weer ontvangen, zegt Paulus in v.3. In de verzen die volgen, legt Paulus uit wat dit fundament dan precies inhoudt. Het bestaat uit vier onderdelen.
Het eerste onderdeel van het fundament vinden we halverwege v.3: dat Christus voor onze zonden is gestorven, zoals in de Schriften staat.
Tweede onderdeel (v.4): dat hij is begraven.
Maar – onderdeel drie van het fundament (slot van v.4): en op de derde dag is opgewekt. Misschien klinkt dit vertrouwd, maar er zijn mensen voor wie dit moeilijk te geloven valt.
Speciaal aan die mensen reikt Paulus het vierde onderdeel van het fundament aan (v.5,6): Hij is verschenen aan Zijn leerlingen en aan meer dan vijfhonderd broeders en zusters tegelijk waarvan de meesten – toen Paulus zijn brief schreef (20 jaar na de feiten) – nog in leven waren. Er waren oor- en ooggetuigen. Wat Paulus duidelijk wil maken is dat hij niet aankomt met een theorie of een filosofie. Hij komt met feiten, met geschiedenis. Het verhaal van Jezus heeft niet plaatsgevonden in een of andere duistere uithoek waar niemand bij was. Het was in Jeruzalem en in al die andere plaatsen. Veel mensen zijn er getuige van geweest. De feiten zijn niet van tafel te vegen.
Vasthouden aan dit fundament heeft belangrijke consequenties voor het praktische leven. Twee staan er aan het slot van hoofdstuk 15. Een eerste consequentie is dit: leef hoopvol!
Het is gevoelig wat Paulus daar schrijft. Het gaat over de dood en over mensen die overleden zijn. Dat betekent dikwijls: ellende, verdriet alom en veel vragen. Paulus laat een belangrijke consequentie zien van een leven op het fundament van Jezus’ dood en opstanding. Hij roept op: leef hoopvol. Hij onthult een geheim zoals hij zelf zegt in v.51. Jezus’ dood en opstanding verzekeren ons ervan dat de oude wereld zal overgaan in een nieuwe, het vergankelijke in onvergankelijkheid, het sterfelijke in onsterfelijkheid. Er komt een nieuwe wereld, waarin de doden zullen zijn opgewekt en zullen leven tot in eeuwigheid.
Er is hoop! Leef uit die hoop.
Een andere praktische consequentie van het vasthouden aan het fundament van Jezus’ dood en opstanding vinden we in 1 Kor. 15:58 Kortom, geliefde broeders en zusters, wees standvastig en onwankelbaar en zet u altijd volledig in voor het werk van de Heer, in het besef dat door de Heer uw inspanningen nooit tevergeefs zijn. Mocht je bij de vorige praktische consequentie in gedachten beland zijn in de hemelse sferen, dan brengt Paulus je terug bij het dagelijkse ritme van het hier en het nu.
Het is allemaal zo vergankelijk waar we mee bezig zijn. Je werk. Je kunt in deze onzekere tijden zo maar plotseling zonder zitten. Je relatie. Die duurt tot de dood je scheidt – of korter. Je sociale contacten, die door de drukte waarin je leeft soms zo maar weer verdampen. De schoonheid van je lichaam: als je ouder wordt, kun je dat niet vasthouden, hoe krampachtig je ook probeert. Deze gemeente die ons zo nauw aan het hart ligt. Vlak voor de vakantie vierden we nog de dertigste verjaardag, maar wat gebeurt er met deze gemeente binnen dit en tien jaar bijvoorbeeld? Vergankelijk, dat is het uiteindelijk allemaal.
Wie echter vasthoudt aan het fundament van Jezus’ dood en opstanding kan zich met een gerust hart inzetten voor het werk van de Heer, in het besef dat door de Heer die inspanningen nooit tevergeefs zijn.
De brief aan de Korintiërs was gericht aan een minderheid in de marge van de samenleving. Maar het vuurtje dat Paulus heeft aangestoken, is wereldwijd doorgedrongen! Door de Heer zijn die inspanningen niet tevergeefs geweest maar kon een dergelijk klein vuurtje een enorme beweging worden.
We worden uitgenodigd om vast te houden aan het fundament van Jezus’ dood en opstanding. Zo kunnen we hoopvol leven. Zo kunnen we ons standvastig en onwankelbaar inzetten voor het werk van de Heer!

Dankbaar vertrouwen

Een nieuw schooljaar staat voor de deur, een nieuwe uitdaging, vooral voor de jongeren of je zult voor een nieuwe klasgroep staan, misschien voor het eerst een echte job aanvatten… Die eerste dag zal zeker een beetje vreemd aandoen, het is toch steeds even wennen, maar tegelijkertijd is dat nu juist zo mooi. Je bent verwachtingsvol, wat zal het worden? Je bent vol goede moed om hard te werken. Of misschien kijk je er een beetje tegenop, omdat je net een tegenslag achter de rug hebt? En het is te hopen dat je geen angsthaasje bent, zo bang voor iets nieuws, een brokje zenuwen. Een flinke dosis nieuwsgierigheid kan misschien helpen. Hoe je er ook tegenaan kijkt, je zou altijd een juist gedoseerd en zorgvuldig uitgezocht en samengesteld pakketje kwaliteiten kunnen gebruiken om dit nieuwe tot een goed einde te kunnen brengen. Maar waar haal je dat? Je kunt wat schaven aan jezelf, goede voornemens zijn een goed begin. Je kunt om raad vragen bij iemand of een cursus volgen, sporten, goede ontspanning nemen… en wat al meer. Het kan allemaal een beetje helpen. Maar houd je het vol? Werkelijk er is een goed adres waar je voor alles terecht kan. Het kost geen geld, je kunt er zomaar gratis raad vragen, nood klagen, inzicht of moed vragen… Weet je waar? Bij je Schepper, die kent jou van binnen en van buiten, tot in het diepst van je gedachten. (Psalm 139) Die weet precies wat je nodig hebt. Waar kan een schepsel beter gaan dan bij zijn maker? Bovendien is Hij altijd bereikbaar en altijd luisterbereid. Hij is te vertrouwen als geen ander, want Hij is als een goede Vader voor zijn kinderen, vol ontferming. “De HEER is genadig en rechtvaardig, onze God is een God van ontferming,” Psalm 116:5 En zal een goede Vader zijn kinderen niet opvoeden? En hen alles leren wat ze nodig hebben? Dat is zo mooi, eenvoudige mensen, koningen en profeten, ze zongen in lofzangen en gebeden over de grote werken van de Here! In psalmen en hymnen wordt hulp en raad gevraagd of nood geklaagd, wordt Zijn redding bezongen. Daarom treedt in hun voetspoor, stel al uw vertrouwen op de Heer in alle, alle dingen en zing dankbaar, vol vertrouwen je eigen psalm voor de Heer.

Voor de eerste filmavond van het nieuwe seizoen, hebben we gekozen voor een waar gebeurd verhaal. De film vertelt het waargebeurde verhaal van Micheal Oher (Quinton Aaron), een jonge, dakloze Afro-Amerikaanse jongen. Michael wordt op een avond opgemerkt door Leigh Anne Tuohy (Sandra Bullock) en omdat hij geen slaapplaats heeft biedt Leigh Anne hem onderdak aan. Dit zet een serie gebeurtenissen in gang die het leven van zowel Michael als die van de familie Tuohy voorgoed zal veranderen…

U bent van harte welkom om mee te genieten van deze film en om deel te nemen aan de nabespreking.

.

.

.

Op 25 september mogen we weer genieten van het Festicert, een christelijk festival. Voor meer informatie bezoek de website.

Beste broeders en zusters,

“Bij God is mijn redding en eer, mijn machtige rots, mijn schuilplaats is God.” Psalm 62:8

Lieve mensen, bij het lezen van dit vers dacht ik: eigenlijk is dit onze bedding, de bedding van het leven van een christen.

Zoals een rivier stroomt door een bedding, soms kronkelig snel en bruisend, soms breed en kalm, er ís een bedding. Rivier en bedding, zijn met elkaar verbonden, dat kan gewoon niet anders.

Wordt je uitgescholden, ten onrechte beschuldigd of je bent hopeloos (in mensenogen) vastgelopen in tekortkomingen en zonde of de eenzaamheid vreet aan je misschien, de Here weet er van, Hij kent je want je bent zijn kind, door Hem bemind. Hij is je eer, je schuilplaats!

Soms is er een waterval in de rivier, een plots niveauverschil, het water duikt de diepte in, het zicht beperkt, door opspattend water. Zo kan het lijken of de grond onder je voeten wegzinkt. Je krijgt je ontslagbrief, een slechte uitslag van een medisch onderzoek bijvoorbeeld of je staat bij het graf van een geliefde. Een mens kan maar zo van de ene op het andere moment geen zicht meer hebben op de toekomst, alles lijkt troebel of duisternis. Een mensenleven is broos, dat weten wij allemaal, soms al zeer jong, soms pas op latere leeftijd. In al deze situaties kan het gebeuren dat wij ons helemaal verlaten voelen, dat wij er niets van merken van Zijn aanwezigheid, of dat we boos worden of twijfelen.

De duivel wil ons graag weghalen van de Here Jezus en van zijn Geest, niets liever dan dat. Maar kijk de Geest van de verrezen Heer Jezus wil niets liever dan leven geven, onze redding zijn. Die wil vooral bij mensen zijn die hulpeloos zijn, die het uitroepen, hoe lang nog? Zoals we in vers 4 van diezelfde psalm kunnen lezen: “Hoe lang nog vallen jullie aan op één man en bedreigen jullie hem met de dood? Hij is als een muur die omvalt, als een wal die op instorten staat.”

Maar kijk de rivier, vol leven, stroomt weer verder in haar bedding, kolkend misschien, maar dan weer breed, dieper, rustig. Nou, ik zal de vergelijking niet verder trekken, maar zo is de Here God mét ons, Hij laat ons niet los. Zijn Geest zingt in ons:

“Bij God is mijn redding en eer, mijn machtige rots, mijn schuilplaats is God.” Psalm 62:8

De Heilige Geest wil niets liever dan ons vertrouwen geven in de Heer Jezus, het is Zijn Geest, en ons een loflied in de mond te leggen. Kijk maar eens naar Paulus en Silas toen zij gevangen zaten in Fillipi op valse beschuldiging, in de diepste kerker, met hun voeten in het blok. Niets dan troebelheid, ‘Hoe kunnen wij nu het evangelie uitdragen?’ moeten ze gedacht hebben. Duisternis, geen ontkomen aan, aan deze vergeetput. En hoor, zij loven luidkeels de Here! Het is de Geest die het hun geeft.

Zou het dit vers kunnen geweest zijn dat ze zongen?

“Alleen bij God vindt mijn ziel haar rust, van hem komt mijn redding.
Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, nooit zal ik wankelen.” Psalm 62:2-3

Niemand weet het, maar dat doet er niet toe, feit is dat ze een loflied zongen in de diepste hulpeloosheid en zie er gebeurden wonderen! De ketenen vielen af en de deuren werden geopend. De gevangenisbewaarder bekeerde zich met heel zijn huisgezin en de medegevangenen hoorden het evangelie!

“Zoek rust, mijn ziel, bij God alleen, van hem blijf ik alles verwachten.
Hij alleen is mijn rots en mijn redding, mijn burcht, ik zal niet wankelen.” Psalm 62:6-7

Amen.